نور درمانی

نور موثر بیولوژیکی در پزشکی نیز استفاده می­شود. اختلال عاطفی فصلی(SAD)، یک اختلال خلقی که در ماه های تاریک سال رخ می دهد، می­باشد. در حال حاضر با موفقیت با نور درمان می­شود. مطالعات نشان می دهد که نور درمانی همچنین در برابر افسردگی غیر فصلی و سایر بیماری ها موثر است.

درختان برگ های خود را از دست می دهند، لک لک ها به سمت جنوب پرواز می کنند، جوجه تیغی ها به خواب زمستانی می روند. فقط انسان ها فکر می کنند می توانند از فصل ها سرپیچی کنند. به وضوح، زندگی تحت حاکمیت طبیعت به راحتی در دنیای صنعتی ما نمی گنجد. هیچ کارفرمایی نمی­پذیرد که کارکنان با جداول زمانی تعیین شده توسط بیوریتم­ها کار کنند. لذا بسیاری از مردم در پاییز و زمستان با روحیه پایین خود دست و پنجه نرم می­کنند.

اختلال عاطفی فصلی (SAD)

کمبود نور در واقع یک مشکل جدی است. اگر نور طبیعی کافی در دسترس نباشد، 5 تا 20 درصد همه افراد به بیماری واقعی “علائم کمبود” مبتلا می­شوند. علائمی از قبیل نیاز بیشتر به خواب، کمبود انرژی، نوسانات خلقی و حتی افسردگی که می­تواند در طول ماه­های زمستان به SAD منتهی شود، شرایطی که نیاز به درمان دارد.

دانشمندان آمریکایی از اوایل دهه 1980 در حال بررسی این موضوع بوده­اند. آنچه که SAD را از سایر اشکال افسردگی متمایز می کند عمدتا این واقعیت است که علائم با طولانی شدن روزها در بهار فروکش می­کند اما دوباره در پاییز باز می­گردد.

اشتهای شدید از کمبود نور

برخلاف سایر بیماران افسرده، افراد متاثر از SAD از بی خوابی رنج نمی­برند. برعکس، آنها زودتر می­خوابند. با این حال آنها هنوز مشکلاتی برای بلند شدن دارند. این افراد نه تنها اشتهای خود را از دست نمی دهند، که یکی از علائم معمول افسردگی است بلکه میل زیادی بخصوص به کربوهیدرات هایی مانند شکلات، محصولات سیب زمینی یا نان پیدا می­کنند.

بنابراین دانشمندان معتقدند ممکن است برای SAD چندین علت وجود داشته باشد: نادرست کار کردن گیرنده های نوری روی شبکیه ممکن است یکی از آنها باشد، عدم رعایت ریتم خواب/بیداری می­تواند علت دیگری باشد.

یکی از عوامل احتمالی این است که بیماران SAD کمتر قادر به انطباق با روزهای کوتاه­تر زمستان هستند. این باعث می شود ساعت داخلی آنها از حالت عادی خارج شود. عدم وجود نور در دسترس به صورت مطلق نیز به عنوان شرایط کمکی مورد بحث قرار می­گیرد. حامیان این نظریه به این واقعیت اشاره  می­کنند که SAD از هر سه بزرگسال در آلاسکا یک نفر را تحت تاثیر قرار می­دهد اما در فلوریدا فقط یک نفر از هر 25 نفر.

با این حال، یک تحقیق نظرسنجی مقایسه ای توسط کرونوبیولوژیست های برجسته در ایالات متحده و سوئیس منجر به نتیجه گیری متفاوت شد. محققان دریافتند که در سال 1999 درصد بسیار بیشتری از آمریکایی ها از نوع خفیف تری از  SAD نسبت به مردم سوئیس رنج می بردند علیرغم اینکه آب و هوا قابل مقایسه بود. بنابراین مطالعه نشان می دهد که SAD نه به ساعات آفتابی بلکه به قرار گرفتن شخصی در معرض نور بستگی دارد. برای حفظ چرخش چرخ طیار درونی مان ، توصیه می شود زمان کافی را در فضای باز حتی در زمستان بگذرانیم.

دستگاه­های طیف درمانی نور روز

برای افرادی که در طول روز، نور روز کافی ندارند دستگاه های نور درمانی جایگزین واقعی هستند. دستگاه­های کوچکتر برای مصارف خانگی یا اداری نیز موجود است. آنچه که آنها را از تجهیزات حرفه ای مورد استفاده در بیمارستان ها یا جراحی های پزشکان متمایز می کند، اندازه سطح نورانی آنهاست. سطح دستگاه های بیمارستانی بزرگترین هستند. می توان از آنها برای درمان سه تا چهار بیمار به طور همزمان استفاده کرد. با این حال، دستگاه های خانگی فقط برای یک شخص طراحی شده اند.

لامپ­ها توسط یک ساعت شمار کارکرد پایش می­شوند. پس از 8000 ساعت کار، شار نوری آنها حدود 20 درصد کاهش یافته و باید جایگزین شوند. زاویه پرتو یک دستگاه نور درمانی به طور ویژه برای در نظر گرفتن موارد هندسه چشم طراحی شده است. سلول‌های گانگلیونی حاوی ملانوپسین به طور گسترده بر روی شبکیه و حساس ترین قسمت پایین بینی توزیع شده است. هر چه تعداد گیرنده های بیشتری تحت تاثیر قرار گیرند درمان موفق تر باشد.

عامل دیگری که باید در نظر گرفت این است که مردمک چشم انسان به درجات مختلف باز می­شود. بنابراین درخشندگی یکسان لزوماً پرتوتابی یکسان شبکیه چشم را نتیجه نمی­دهد. در نهایت، عدسی چشم انسان با افزایش سن مات تر و مات­تر شده و نور کمتری از آن عبور می­کند. بنابراین دستگاه های درمانی باید به اندازه کافی روشن باشند.

الزامات فنی برای دستگاه­های نور درمانی

منابع نور درمانی باید دارای یک درخشندگی حدود 8000 کاندلا در هر متر مربع (cd/m²) باشند. درخشندگی یک شاخص اندازه گیری است برای میزان روشنایی یک منبع نور یا یک سطح روشن شده که به چشم انسان می­رسد. تحقیقات نشان داده است که این میزان نباید از 10000 کاندلا در متر مربع تجاوز کند.

چهره نورانی یک دستگاه درمانی باید تا حد امکان بزرگ باشد روشنایی باید تا حد امکان به طور یکنواخت بر روی سطح نورانی پخش شود.

دستگاه­های درمانی نور را در یک فضای وسیع و زاویه پرتوی باز تابش می­کنند به طوری که بیمار بتواند در مقابل لامپ در یک منطقه نسبتا بزرگ به اطراف حرکت کند. بسته به فاصله از دستگاه، شدت روشنایی می­تواند به میزان زیاد 10000 لوکس باشد. نور از نظر درمانی از 2000 لوکس به بالا موثر در نظر گرفته می شود. دمای رنگ، حدود 6500 کلوین، مربوط به نور روز در هنگام ظهر است.

پرتوها به ویژه در ناحیه آبی موج کوتاه طیف مرئی شدید هستند. فیلترهای شیشه­ای ویژه همه مضرات نور فرابنفش را از بین می­برند. دستگاه­های نور درمانی نمی­توانند و نباید پوست را برنزه کنند.

در مطب پزشک، بیمارستان یا خانه: نور درمانی راهکاری موثر و مستقیم برای محافظت در برابر اختلالات عاطفی فصلی است.

نور درمانی هورمون خواب را سرکوب می­کند

تاکنون تحقیقات پزشکی نشان می­دهدکه نوردرمانی منحصراً از طریق چشم کار می­کند. زمانی که نور روز روی شبکیه می افتد ، غده هیپوفیز در مغز هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین را تولید می کند. همچنین سروتونین کم یکی از علل شایع افسردگی است زیرا به عنوان یک ماده پیام رسان برای انتقال اطلاعات بین سلول های مغزی کار می کند. عملکردهای حیاتی و فرآیندهای فکری فقط زمانی کار می کنند که سروتونین کافی باشد. و اینکه آیا آنها کار می کنند یا تاثیری بر وضعیت روانی ما ندارند.

استفاده از دستگاه های نور درمانی در محل کار اداری یا کارخانه نیز آسان است.

سروتونین خلق و خوی ما را روشن می کند، احساس خوب بودن را افزایش داده و انگیزه ما را تحریک می­کند. برای فعال کردن بدن جهت افزایش قدرت ترشح سروتونین، لامپ های نور درمانی شدت و دمای رنگ نور روز را شبیه سازی می­کنند. علاوه بر این، آنها نور موج کوتاه در ناحیه آبی رنگ طیف مرئی تولید می کنند، که سلول های گانگلیون سومین گیرنده نوری در شبکیه چشم را تحریک می کند. بدین ترتیب تولید هورمون ملاتونین را مهار می کنند، در نتیجه ما در طول روز هوشیار و سازنده هستیم و در شب بهتر می­خوابیم. بنابراین ملاتونین ریتم شبانه روزی ما را تثبیت می­کند. روشنایی مصنوعی که معمولاً در محل کار یافت می شود، معمولا برای رسیدن به این اثر کافی نیست.

توزیع درخشندگی یک دستگاه نور درمانی با لامپ­های فلورسنت با قطر 26 میلی­متر

نور در صبح موثرترین است

نور درمانی در صبح بهترین تاثیر را دارد. به ساعت بیولوژیکی ما می گوید که روز شروع شده است و عملکردهای بدن باید فعال شود. برعکس، استفاده از نور درمانی در شب ایده خوبی نیست. زیرا باعث سرکوب تولید ملاتونین شده و به خواب رفتن را سخت تر می­کند.

دفعات و طول جلسات درمانی مورد نیاز متفاوت است. برنامه تجویز شده توسط پزشک با مشورت بیمار است و بستگی به شدت علائم آن دارد. در بیشتر موارد، اثر مفید در عرض یک تا دو هفته مشخص می شود.

نور درمانی یک پیشگیری موثر برای بیمارانی که به طور منظم از SAD رنج می برند، نیز هست. هیچ عوارض جانبی جدی شناخته شده­ای وجود ندارد. بعضی اوقت شکایاتی مانند سوزش چشم، سردرد و خشکی پوست بوده که بعد از چند ساعت برطرف شده است. به عنوان یک حالت کلی، با این حال، هر کسی که نور درمانی را در نظر می گیرد، باید با چشم پزشک مشورت کند تا احتیاط لازم برای پیشگیری از برخی اختلالات احتمالی صورت گیرد.

پتانسیل بزرگ نور درمانی

اخیراً از نور درمانی برای درمان انواع بیماری ها استفاده می شود. حتی گزارش هایی نیز وجود دارد که بیماران پارکینسون و آلزایمر تحت تابش نور بیولوژیکی موثر قرار گرفته­اند، اگرچه در حال حاضر شواهد علمی مشخص از اثربخشی درمانی وجود ندارد.

طیف یک دستگاه نور درمانی: رنگ نور مشابه نور روز است.

با این حال، آنچه مطالعات نشان می دهد این است نور درمانی می تواند با موفقیت برای درمان شکایات قبل از قاعدگی ، به عنوان مثال، به خصوص علائم وابستگی عاطفی استفاده شود. همچنین نشانه هایی وجود دارد که نور درمانی می تواند به مبتلایان به بولیمیک (اختلالات خوردن) ، به ویژه گرسنگی فصلی کمک کند.

نور مانند یک ابزار درمان امیدوار کننده به نظر می رسد. اما یک چیز از قبل مشخص است: نور یک درمان ضد افسردگی طبیعی است.